so is she

And we still decorate clocks,
we grow up inside them
like they wash blackness or even sun away.
while the surface of my thirteen steps is melting
i see your eyes undercovered,
closest.
we're so afraid of being caught in sleep
but we still set the same alarms
the same times
the same crossed-fingers
the same bed
we all share the same shame.
So we came into fire tonight
to watch water come back again, rushing.
but it never feels the same
composing a sound so blue.

21

οι οπτικές γωνίες εναλλάσσονται
γιατί είμαστε σαν τους καθρέφτες.
η αλήθεια εκεί, στατικοποιημένη
περιστρεφόμενο είδωλο όμως.
τα ρήματα ουσίας εκλείπουν
γιατί τα επίθετα ταιριάζουν περισσότερο στο στολισμένο κλίμα που θέλεις να δώσεις.
είμαστε αλύγιστες σκιές
και τα μάτια μας σκοντάφτουν πάνω τους, δειλά μα ταυτόχρονα σκληρά.
η σύγκριση δεν επιτρέπεται
γιατί οι σκιές δεν διαθέτουν αποχρωματισμό.
μπερδεύεσαι με τα ονόματα.
-
τα μάτια μας. ενδίδουν και προσδίδουν λίγο από το φως τους.
και η διαφοροποίηση βρίσκεται ακριβώς στην ποσότητα που θέλεις να δώσεις.

tables

i have a desire and i divide it into two so i can explain it to you.
our power, extreme splashes on the wall.
you may have been closer
but you never know where the edge truly stands.
it doesn't stand apparently
it moves so you can't see.
and there come feelings.
little drops of you are in a world made by a fool.
there are moments.
they share something of me.
there are tastes in cups of tea.
maybe you should see that there's nothing you can't feel.
i have a feeling and i divide it into two so i can give it to you.

The planets bend between us

shoot.
abandon the lights.
my friends seem happy tonight.
on.
be on alert cause crimes are dangerous in town's nights.
your eyes on fire. they steal some solar grace.
and it's red. painting roads, walls of death. but i'm not afraid. i may love consequences of love.
i may love the way it's becoming blue outside.
your eyes on fire.
we're born to set free in death. in the name of it i'm still under my body.
body beats you. myself against you.
enemies and clocks. we bought some scars and we still collect them all
in illustrations of rain.
your eyes on fire, again.

of the -x

we become violent and useless rhythms
we'd like to be used by you or her in order to grow up into babies.
these kids are made of chalk.
color variety slip over your mind.
occasionally, they taste all the same,
family unites in death but death tears us apart.
we set free but freedom never feels the same.
we're crazy people
holdin balloons
makin fires
walkin around love
sketchin lines between oceans
drawin women in leather & men undead.
it's amazing how unimportant our words are when it comes to love.
so tell me,
should i pretend i can talk
or should i breathe a little more of you?

-

summer is bored of warming our bones
'cause we're all so cold by design.
sun can only burn your skin
even if you try to pretend you're burned or not
you'll always be a liar to yourself.
so much pressure for nothing actually.

afterlife kids;

 so give me something to sing about.

Cause I never quite learned how to swim

-part of the cliché
as we're runnin up these words, playgrounds look foolish.
we could play the Giants in our dreams
but we don't want anymore shadows there.
we're the ones who cry but still don't know why.
mature lover,
mind's beds beg for you.
love is gone and you should have known better.
suffering neither makes sound nor washes feelings away.
we should all fall apart and be thankful for the ground for hosting us down.
these moments are mine
the can see what you can't see
they can absorb what you ignore
moments are drops in an ocean unknown.

Κάδρα και αποστάσεις αρνητικές

Είμαστε ποιητικά διχασμένοι
διαφοροποιούμαστε μέσα σε πλαίσια
που βγάζουν κάτι φωνές εγκλωβισμού.
Διατρέχουμε πολλούς κινδύνους, εμείς.
και τους φέρνουμε προς το φως σταδιακά
τους μοιράζουμε σύμφωνα με ανάγκες.
Ανάγκες εκείνων των πλαισίων, ίχνη χρωμάτων μέσα σε σκόνη.
Φαντάσου. Οι λέξεις τρέπονται σε λέξεις.
Όποιος είναι ισχυρός ας παραμείνει με τις σκέψεις.
Αντικατάσταση ορίων.
δεν έχω ιδέα πως είναι να παίζεις με την λογική.
-
παιχνίδι που καταλήγει φρίκη.
Σήμερα αντίκρισα έναν ντυμένο πολίτη, παιδί πρέπει να ήταν,
αυτές οι στολές σε ξεγελάνε καμιά φορά,
κρατούσε σφιχτά στο χέρι του κάτι που παρήγαγε φωτιά
δίσταζα να τον πλησιάσω, η φωτιά γινόταν καπνός που εισέπνεε
σιγά
σιγά.
Οι άνθρωποι  είναι ορατοί μόνο στα μάτια όσων πνίγονται από αόρατο σε εσάς φως.
Ευελπιστούμε να σωθούμε, εμείς.
Πρωτοπορεύουμε, εμείς.
Εκσυγχρονιστήκαμε, εμείς.
Όμως κανείς δε χρειάζεται οφθαλμών υλικά
κι αν σταθείς και τα παρατηρήσεις
σε γραμμοσκιάζουν με δέος.

have faith in me;

Such an ordinary day.
I’ve relived each minute a million times.
This heavy heart just won’t let me rest till I’ve convinced myself that I tried my best.
I want to run out to the edge of town, scream your name for hours out loud.
Turn this world upside down to find you.
That’s the closest I’ve ever been to who I want to be.

Ναυαγήσαμεν κι ευτυχίσαμεν.

Κι αν μπορείς του κόσμου τα αίσχη να μην τα πιστέψεις,

τη φασαρία να κάνεις ήχο διαπερατό, σκέψεις,

το τέρας που υπακούει στο θυμό να ταΐσεις με το χέρι σου αδειανό,

οι σκιές να μη μένουν πια στις πρώτες σκέψεις.

Κι αν φτάσεις να ησυχάζεις ακούγοντας τη χροιά του δειλινού,

κι αν τα αστέρια μοιάζουν με φωτοχυσία δυνατή που απόψε, άναψες εσύ.

Εσύ, παλίρροια μισή.

καθώς αποδίδεις.

δρα η πρώτη ματιά για να φέρει εσωτερική αγαλλίαση
δε σε μαγεύει η εκδοχή του πρέπει
ποτέ.
σε κυριεύουν οι εμπειρίες και οι ηδονές
σε παρασύρουν
καθημερινά.
δε σε εξαφανίζει, ούτε σε εξαλείφει οριστικά
ποτέ.
επιθυμεί έντονα να σε πληγώνει
καθημερινά.
και ενώ γράφεις και αναγράφεσαι από φιλμ υπερβολικά
νιώθεις λες και όλα γύρω σου
σε περιπαίζουν, σε παρατηρούν με μάτια θολά από τη μέθη του προσωρινού έρωτα
σε αποσυντονίζουν, σε λυπούνται τελικά.
μα εγώ δεν κάνω τίποτα παραπάνω από το να αποτυπώνω ανώτερους θεσμούς
κι ας είμαι προσδιορισμένη
ως απείθαρχος συρμός.
οι γραμμές όσο ενωμένες κι αν είναι
στα μάτια μου δε θα συγκρουστούν
ποτέ.

Αποσπασματικότητα χαρακτήρος.

Μερικές φορές απλά συμβαίνει.
Ζωγραφίζεται η εικόνα με χρώματα χίλια δυο
απερίγραπτα μα ορατά.
Μερικές φορές είναι ήχοι, λέξεις, κινήσεις
μερικές φορές αποτυπώνω τη σιωπή σα να ναι η πιο ηχηρή φωνή.
Κλείνω τα μάτια, κρατώ στα χέρια το δέρμα που μου χάρισε
ένας Ανώτερος
ή ακόμα και μια έκρηξη φωτός.
Δυνατή. Εικόνα ομιλεί σαν αθώο παιδί.
Μερικές φορές απλά συμβαίνει.
Δε νιώθεις αυγή μήτε χαραυγή
το μόνο που ακούς μέσα σου είναι μουσική.
Έτυχε. Έτυχε να’ μαι κει καθώς όλα διαγράφονται κατ’ επιλογή.
Η ζωή μου περνά κι η έλξη του θανάτου με διαπερνά.
Τύχη. Τι υποτιμητική λέξη.
Απ’ τη μια έρωτας κι απ’ την άλλη τύχη.
Σε φέρνει και σε ρίχνει, ακριβέ παράδεισε και θεέ που κοροϊδεύεις τους φτωχούς,
ποιος ζήτησε ευτυχία;
Μόλις προσκάλεσες την ατυχία.
Αν, αν χωρέσει η στιγμή και η σημασία της
σε’ νος φλιτζανιού τη μοναχή άκρη,
αν, αν βρεις την αναλογία χειμώνος – καλοκαιριού
τότε είσαι ευτυχής μονάχα με το άγγιγμα του δειλινού.

άστεγος καιρός

Mπορείς να πιστέψεις πως μερικές φορές
βρέχει
μα κανείς δεν αντιλαμβάνεται τον ήχο;
Είμαστε εγκλωβισμένοι στην ηχομόνωση της ψυχής μας
που μόνοι, συνειδητά ή μη, ασφαλίσαμε.
Και τι απομένει;
το να προσπαθείς σε φέρνει στην τελική άκρη του πουθενά
δε γνωρίζεις γιατί έφτασες μέχρι εδώ
ούτε θυμάσαι πως
σκέφτεσαι πως να'ναι άραγε εκείνο το φως
που χάζευες σαν παιδί
και σου φώναζαν, φύγε απο'κει.
Το φως εκείνο θα το λησμονείς για όσο ζεις.
εκτός κι αν κάνεις μεταστροφή
στο τότε που μπορούσες να κοιτάς με τα μάτια σου στεγνά,
τότε που δάκρυζες μα δεν ζητούσες συγγνώμη
τότε,
τότε που όλα έμοιαζαν
βροχή.

Drain our senses

Searching is too much.

Deep is deep enough and much indeed.

I’m one of those who are condemned to live with these words stuck in mind.

I want fire with fire

but there’s no more pure red left.

She wants blue water poured on her hands

but they got paralyzed.

Whenever I bring those pictures in my head

they’ re crashing it as if they were crystal glass blows.

So keep me into the fire

so keep me, keep me warm

we’ ll never be awake again

as long as I’m listening to the sweet rain

just drain our senses tonight..

Searching is too much, searching is too much

but you’re fuckin not.

apparently, we don't even need you to be whole.

δεν είσαι εσύ απαραίτητα το θέμα. το θέμα δεν μπορείς να το βρεις.
είναι ηλεκτρονικά παγιδευμένο
και την περίοδο αυτή
είμαστε σαν τα παιδιά που κοιτάμε και αλλάζουμε σκιά.
έμβρυα.

Οκτωβρίου.

- Κι όταν απομονώνεις τις ηθικές στιγμές της εποχής σου
στο σώμα καθώς και στην ψυχή σου,
δεν είσαι παρά ένα αντικείμενο
που ψεγάδια πολλά έχουν εισχωρίσει μέσα του.
Είσαι μόνιμος όσο οι πληγές σου είναι διατεθημένες να σε αντέξουν.
Από' κεί και πέρα δεν ορίζεσαι ούτε αγαπιέσαι.
- Όταν όμως κουβαλάς στοιχεία της μοναδικότητας
της ισχυρής συνείδησης του εαυτού σου
του ουρανού που κόσμους δε χωρίζει
μα γεφυρώνει αναπνοές.
Ο Έρωτας θα είναι παντοτινά δικός σου.

Drama from the drama hating drama queen.

things never turn the way you dream/want.
"things" need motives and no more miracles.

keep your eyes wide open and mind the gap.
singing and muting equally.
walking or smoking can hurt you easily.
we're the ones. the no-ones.
we're alone. all alone. we die alone. you die alone. we're all alone again.
i'm not afraid of anything, i'm afraid of nothing in my lonely something.
i do need you to evaporate my skin tonight.
where are you?
i cannot see through what you created.

-

Πόσο μικρός μοιάζει ο κόσμος

όταν μπορεί να χωρέσει μέσα σε δυο λέξεις..

μέσα σε δυο κουτάκια σκέψεις

αδύνατον να το πιστέψεις εσύ ο Άνθρωπος.

Κι όμως τότε είναι

που συναντάς άπειρους δαίμονες και έλυτρα ζωής,

τότε που ακόμα κι αν η σάρκα σου έλιωνε

θα ένιωθες ευτυχής μόνο και μόνο με εκείνο το απόκοσμο άγγιγμα ψυχής.

Ευτυχία δε χωράει άλλο εδώ πια οπότε

Σπάσε για να χαρίσεις σε τούτα τα ξύλα λίγη φωτιά.

Type zero negative [in love]

We're so fuckin misleading cause no-one told us how to act.
and we're obliged to rest or else die.
but i'm not obliged to have faith in no satisfaction
with you
with you i have nothing
but i wish i had something, something i could talk & feel it's becoming me.
growing and rising upon my mind. organs fit for nothing.
i want you to hear what's mine
make what's down ours.
pretty come pretty go, with a kiss or something slow.
it's been too long,
time makes its appearance.
it's been too long
since i last thought there can be no return.
just don't deny. when you deny i feel like i'm wrong.
-
let's let's let's
let's
smoke tonight.

Quicksand

Πρέπει να'ναι τρομακτικό
να μην εντοπίζεις ίχνος τρικυμίας μέσα στην ησυχία της γαλήνης σου.
Η -κάποια- μέρα που θα βάλεις μπρος να γίνεις εκείνος
που κρυφά ονειροποιείς δε θα φτάσει ποτέ.
Τα όνειρα είναι αποχρωματισμένα ψέματα
και λέξεις φλύαρες.
Οι στόχοι πραγματοποιούνται μέχρι που να καταλάβεις
ότι δεν ήταν αυτό που χρειαζόσουν τελικά.
Το τι θέλεις δεν είναι ταυτόσημο του τι χρειάζεσαι.
Η απόκληση μεγάλη.
Κι όμως,
έχεις βαρεθεί να μιλάς για όλα αυτά
όταν οι ήχοι ανακυκλώνονται
σε λάθος τόπους
σε λάθος εργοστάσια
ακόμα και σε λάθος χωματερές
γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα φτάσουν πραγματικά εκεί.

Shoot an apple off my head babe.

Cap ou pas cap?

Ξέρεις, καμιά φορά κοιτάς μα δεν κοιτάς
κρατάς μυστικά που μονάχα εσένα δεν εμπιστεύονται
φυλάς 'ατάκες' που τελικά απεχθάνεσαι σαν προφέρεις.
Νιώθεις τόσα πολλά μα που να χωρέσει ο χρόνος
να τον σταματήσεις και να μπεις εμπρός.
Να σχηματίσεις μια εικόνα
που να διαμορφώνεται ανάλογα με τα χρώματα σας.
Όνειρα και εκπλαγή συναισθήματα.
Η λατρεία του υπερεγώ δε σε οδηγεί ποτέ στην αγάπη
ως έννοια δυνατή
και απεριόριστη σαν αγγιχτεί.
Όταν αγαπάς τη φωτιά και το πως καίει,
να'σαι σίγουρος
θα γυρίσει να σε κάψει
όταν θα'σαι πλήρως αφοσιωμένος σ'αυτή.
-Πόσο μάλλον αν είσαι μέρος του όλου της.
[Μιλάμε πολύ,
αγαπάμε σπανιότατα και μισούμε συχνότατα.
Κατακτήσαμε το κενό του διαστήματος, αλλά όχι το εσωτερικό μας κενό,
καθαρίσαμε τον αέρα, αλλά βρωμίσαμε την ψυχή μας,
διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι την εμπάθεια και την προκατάληψή μας.
Αυτή είναι η εποχή των ψηλών ανθρώπων,
αλλά των μικρών χαρακτήρων,
του γρήγορου κέρδους, αλλά των ρηχών σχέσεων.
Είναι η εποχή που υπάρχουν πολλά στις βιτρίνες και λιγότερα αποθέματα,
η εποχή που η τεχνολογία μας φέρνει αυτό το γράμμα
και η εποχή που μπορείς να επιλέξεις είτε να το προωθήσεις και να δημιουργήσεις τη "διαφορά"... ή απλά να το διαγράψεις.
-μαθητής]

because they do

J.W. ANDERSON [LND]

You can find our dreams everywhere.
Take a look at yourself in a mirror who do you see looking back?
Is it the person you want to be?
Or is there someone else you were meant to be, the person you were meant to be but fell short of?
Is someone telling you you can’t or won’t? Because you can.
Believe that love is out there.
Believe that dreams come true every day. Because they do.
So take a look in that mirror and remind yourself to be happy because you deserve to be. Believe that.
And believe that dreams come true every day. Because they do.
[oth quotes]

Apathy is for the dead. I am blue-hearted though.

Shaped.
And i don't wanna live in strict limits
I wanna break free but who knows..
Anyway, whoever knows is never gonna tell.
Feelings can be portraits & i am the fire-circle around it.
The light flashing upon the air traffic.
This causes no problem at all
until the elements come back home.
Home and arms,
streets and glances every now and then.
I want you inside
what do you say if i let a fight start tonight?
Well, the sun is so hot but nobody's warm.

Use the light to knock 'em out.

Είναι μπλε.

Κι έτσι μιλάει για όνειρα κι άλλα τόσα

αδειάζει τον κόσμο όλο στο απόγευμα αυτό

θυμίζει κάτι από γένος ανώτερο και ιδεατό

ελεύθερο μα δικό μου.

Κι έτσι γίναμε εικόνες. Ανέγγιχτες μα χρησιμοποιημένες ετικέτες.

Μεγαλώσαμε με τον τρόπο τον οικογενειακό

ωραίοι δε γίναμε, όμορφοι παραμείναμε

τις αισθήσεις μπλέξαμε με παραισθήσεις

μετανοιωμένες στιγμές.

Κάποια στιγμή ανακοινώθηκε πως η ευδαιμονία βρέθηκε στο κενό.

Να μοιράζεσαι όσα έχεις. Έχεις;

Εδώ που βρισκόμαστε καλέ μου, τα πάντα περιορίζονται

χωρίς να αναζητούν εσένα ή εμένα πιθανώς

κι εγώ δεν έχω τη δύναμη να κάνω βήματα δίχως το δικό σου φως.

Από όλα αυτά που οι άνθρωποι αποκαλούν σημαντικά

τίποτα δε θέλω να φυλάξω παρά μόνο τα εύφλεκτα υλικά σου.

Εξαΰλωση

Τα λόγια που αδυνατείς να αγγίξεις.

Τις ζωγραφιές με τα άσπρα τα κενά, τα ήσυχα πανιά, απόκρημνα παιδιά.

Τα χρώματα μέσα στην καρδιά.

Παίζω ζωντανά σε μια σκηνή γεμάτη με φως

σε’ να μέρος που ο κόσμος δε μοιάζει και τόσο μισητός.

Όσα μπορώ να δω υποφέρουν δίχως τη ματιά κανενός.

Όσα μπορώ να γευτώ γαληνεύουν στης ψυχής τη σκιά.

Τόποι όμορφα εκλεκτοί κι αστέρια να φωτίζουν το σημείο που λατρεύω σαν κοιτώ.

Δρόμοι σκεπασμένοι με ριχτάρια θανάτου.

Αύγουστος έρχεται κι ακόμα εσύ εκεί.

Ας ήταν να μπερδέψεις για λίγο τα χαρτιά

έστω και για μια βραδιά

να γίνουν οι πέτρες της γης

στοιχεία της θαλάσσης

να γίνει το νερό

χώμα και σκόνη

επάνω απ' του ονείρου μου το τραγούδι.

Μερικά πράγματα αναλώνονται στην σκέψη

μα ο χρόνος όχι μόνο φθείρει αλλά και διαγράφει υποχρεωτικά.

μαΐου.

τραγωδίες μισές.

Δηλητηριάστε όσο - όπως ποθείτε,

εμείς απόψε θα μετράμε ανθρώπινα εγκαύματα.

Βλέπεις δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε,

πράγμα που συνεπάγεται πως ούτε θα κριθούμε από σένα.

O εαυτός μας είναι ο ομόλογος μας είτε σε ελκύει αυτό είτε όχι.

Μονόλογοι επιτρέπονται. Μονάχα εσωτερικοί δίχως κοινωνικοποιήσεις περιττές.

Γιατί η κοινωνικοποίηση σου εξαρτάται από κάποιον που αμυδρά γνωρίζεις

και εσύ, απ’ ότι φαίνεται, είσαι από χέρι χαμένος.

Tις αγάπες σου, αυταπόδεικτες δικές σου,

και τα λόγια που χαρακτηρίζουν ποιήματα καιρού παρακμιακού,

ποιητές που πάσχουν από λογικά άλματα,

αυτά να τα πετάξεις εκεί που απομένει χώρος.

Ο χώρος εδώ γέμισε.

Οι αισθήσεις παραληρούν και η ειλικρίνεια χάνεται σταδιακά.

Κι όταν αναφέρομαι στο εδώ, να θυμάσαι να κοιτάς απορημένα

και πως το να λυπάσαι ποτέ δεν αρκεί.