Sunday, March 27, 2011

0:00

and it's all empty
but it's all full of steps.
inches of the floor, loves to admire, myself against mine,
words actually are touching the ground,
waves of touches. my blue weather and the window always opened.
what we've built can easily affect our 10 -minute life-
10 minutes
minds observing me.
it's still empty but full of me.
either way i'm here
you may turn the screen around, i'm here.
a house and all its needs. a house and all my needs
you may turn the lights off, night's gone.

Thursday, March 24, 2011

evaporated revision.

a thought in class zero comes to burst.
she's a feeling with double "e" and eyes are always so crystal.
crystal in design
and that's why she's waterproof.
i'm saved on nothing
desires always reflect world
-back and round-
remember my hands
starting from nowhere
coming in form. again, in form and nights.
shaking trees look heavy
air unites us all,
massive strength
and i'm a line observer.
eyes look heavy
in distance, we all choose to leave.
but i like observing,
it gives me your trapped pulse and sharp breaths.
i'm thinking of two words, they become two worlds.
nothing is separated without our intention
nothing is forbidden
nothing is mine
i'm the negative corner and you're the speak of me.

She cries on every tune, every tune, every tune

And the music don't feel
like it did
with you

Saturday, March 19, 2011

the phone lines are down.

μισώ τη λέξη "μακάρι"
ζωγραφίζει όποιο ματαιόδοξο σκοτάδι μπορώ να δω.
γιατί αποτελεί φόβο και ανασφάλεια να μιλάς για "μακάρι"
σε ένα σήμερα που στο επιβάλλει
κι αν δράσεις, θα τρέξεις με τον τρόπο που σου 'χουν μάθει να κυνηγάς.
οι κανόνες είναι κανόνες, γραμμένα βιβλία λέξεων
ποιός είπε όμως ότι επιβάλλονται οι κανόνες; κάποιος τους αποδέχτηκε αρχικά.
απλώς είναι βολικό να κατηγορείς τους κανόνες και τα σύνολα
γιατί όταν δεν είσαι ένας από τους χίλιους δυο
η γενίκευση δε σε πολυνοιάζει.
και τελικά ποιός πονάει για σένα;
είσαι ένας και επιδιώκεις να παραμένεις ένας.
διασπάσαι χωρίς να δέχεσαι την ένωση.
διασπάσαι μέσα σε μια φύση που σου 'δωσε εξ' αρχής δομή.
και δε δέχεσαι τίποτα γιατί όλα είναι αναίτια σε ένα περιβάλλον τέτοιο.
και η δικαιολογία της ανασφάλειας πως αγάπη δεν υπάρχει
είναι και αυτή ξεπερασμένη.
είναι σα να κατηγορείς το μπλε που ενώνει τον ουρανό με χρώμα, τη θάλασσα με την ξηρά.
είναι σα να ξεχνάς πως είσαι από 'δω τριγύρω φερμένος.
διάσπαση και ξανά διάσπαση.
- και θα ήθελα να ήσουν εκεί,
εσύ
να με ακούς καθώς η νύχτα θα πληθαίνει,
ποτέ δε σταματά να φυσά
η δύναμη της με γεμίζει
ένωση και διάσπαση.
τραγουδά τον κάθε της ρυθμό ακούραστα σα να μην χωράει άλλος ήχος από ρολόγια
σύντομα διαρκεί
σύντονα ηχεί
σύντομα κι εγώ αγαπώ.

fine glass


And it's hard to show
gets hectic inside of me
when you go.
Can I confess these things
to you?
well I don't know
embedded in my chest
and it hurts to hold.
[the xx-nightime]

Wednesday, March 16, 2011

-

σκεφτόμαστε πως οι άνθρωποι υπάρχουν υποχρεωτικά.
γονίδια σε εξέλιξη. συνεχής αναπαραγωγή.
μη αναπαραγωγή. η στασιμότητα δεν έρχεται ποτέ όμως.
κι όμως, η αναπαραγωγή απαραίτητη επιλογή.
οι άνθρωποι είναι πάντα εκεί.
κάποιος τους είπε, κάποιος άλλος τους έδειξε. γι'αυτό και είναι εκεί.
ο ξεχασμένος εαυτός δε γράφει πια ποιήματα. είναι υπερβολική η αγάπη, υποχρεωτικά εκεί.
είναι αστείες οι εικόνες που δημιουργούνται με το φως της ημέρας. θυμίζουν ευτυχία.
τα τραγούδια όμως ταιριάζουν μόνο στη νύχτα.
εκείνη τα μαγεύει και εγώ είμαι πάντα εκεί να σε ακούω.
και χρησιμοποιούμε λέξεις, κώδικες γραμμών, περίεργων κυκλικών αριθμών.
λέω πως δεν είναι λογικό να στηρίζουμε την ύπαρξη σε αυτές
γιατι το μόνο που σου μένει τελικά είναι μη κωδικοποιημένες λέξεις,
αναλφάβητη αγάπη.

Tuesday, March 15, 2011

13.09.2010

είναι αυτό που νιώθεις, αυτό το στολισμένο με συναισθηματισμούς. 
αυτό.
ο καιρός, η βροχή, το νερό κι ανάποδα ξανά.

Saturday, March 12, 2011

repeat;

το να προσπαθείς σε φέρνει στην τελική άκρη του πουθενά.