Sunday, October 24, 2010

Cause I never quite learned how to swim

-part of the cliché
as we're runnin up these words, playgrounds look foolish.
we could play the Giants in our dreams
but we don't want anymore shadows there.
we're the ones who cry but still don't know why.
mature lover,
mind's beds beg for you.
love is gone and you should have known better.
suffering neither makes sound nor washes feelings away.
we should all fall apart and be thankful for the ground for hosting us down.
these moments are mine
the can see what you can't see
they can absorb what you ignore
moments are drops in an ocean unknown.

Tuesday, October 19, 2010

Κάδρα και αποστάσεις αρνητικές

Είμαστε ποιητικά διχασμένοι
διαφοροποιούμαστε μέσα σε πλαίσια
που βγάζουν κάτι φωνές εγκλωβισμού.
Διατρέχουμε πολλούς κινδύνους, εμείς.
και τους φέρνουμε προς το φως σταδιακά
τους μοιράζουμε σύμφωνα με ανάγκες.
Ανάγκες εκείνων των πλαισίων, ίχνη χρωμάτων μέσα σε σκόνη.
Φαντάσου. Οι λέξεις τρέπονται σε λέξεις.
Όποιος είναι ισχυρός ας παραμείνει με τις σκέψεις.
Αντικατάσταση ορίων.
δεν έχω ιδέα πως είναι να παίζεις με την λογική.
-
παιχνίδι που καταλήγει φρίκη.
Σήμερα αντίκρισα έναν ντυμένο πολίτη, παιδί πρέπει να ήταν,
αυτές οι στολές σε ξεγελάνε καμιά φορά,
κρατούσε σφιχτά στο χέρι του κάτι που παρήγαγε φωτιά
δίσταζα να τον πλησιάσω, η φωτιά γινόταν καπνός που εισέπνεε
σιγά
σιγά.
Οι άνθρωποι  είναι ορατοί μόνο στα μάτια όσων πνίγονται από αόρατο σε εσάς φως.
Ευελπιστούμε να σωθούμε, εμείς.
Πρωτοπορεύουμε, εμείς.
Εκσυγχρονιστήκαμε, εμείς.
Όμως κανείς δε χρειάζεται οφθαλμών υλικά
κι αν σταθείς και τα παρατηρήσεις
σε γραμμοσκιάζουν με δέος.

Sunday, October 17, 2010

have faith in me;

Such an ordinary day.
I’ve relived each minute a million times.
This heavy heart just won’t let me rest till I’ve convinced myself that I tried my best.
I want to run out to the edge of town, scream your name for hours out loud.
Turn this world upside down to find you.
That’s the closest I’ve ever been to who I want to be.

Ναυαγήσαμεν κι ευτυχίσαμεν.


Κι αν μπορείς του κόσμου τα αίσχη να μην τα πιστέψεις,
τη φασαρία να κάνεις ήχο διαπερατό, σκέψεις,
το τέρας που υπακούει στο θυμό να ταΐσεις με το χέρι σου αδειανό,
οι σκιές να μη μένουν πια στις πρώτες σκέψεις.
Κι αν φτάσεις να ησυχάζεις ακούγοντας τη χροιά του δειλινού,
κι αν τα αστέρια μοιάζουν με φωτοχυσία δυνατή που απόψε, άναψες εσύ.
Εσύ, παλίρροια μισή.

Thursday, October 14, 2010

καθώς αποδίδεις.

δρα η πρώτη ματιά για να φέρει εσωτερική αγαλλίαση
δε σε μαγεύει η εκδοχή του πρέπει
ποτέ.
σε κυριεύουν οι εμπειρίες και οι ηδονές
σε παρασύρουν
καθημερινά.
δε σε εξαφανίζει, ούτε σε εξαλείφει οριστικά
ποτέ.
επιθυμεί έντονα να σε πληγώνει
καθημερινά.
και ενώ γράφεις και αναγράφεσαι από φιλμ υπερβολικά
νιώθεις λες και όλα γύρω σου
σε περιπαίζουν, σε παρατηρούν με μάτια θολά από τη μέθη του προσωρινού έρωτα
σε αποσυντονίζουν, σε λυπούνται τελικά.
μα εγώ δεν κάνω τίποτα παραπάνω από το να αποτυπώνω ανώτερους θεσμούς
κι ας είμαι προσδιορισμένη
ως απείθαρχος συρμός.
οι γραμμές όσο ενωμένες κι αν είναι
στα μάτια μου δε θα συγκρουστούν
ποτέ.

Αποσπασματικότητα χαρακτήρος.

Μερικές φορές απλά συμβαίνει.
Ζωγραφίζεται η εικόνα με χρώματα χίλια δυο
απερίγραπτα μα ορατά.
Μερικές φορές είναι ήχοι, λέξεις, κινήσεις
μερικές φορές αποτυπώνω τη σιωπή σα να ναι η πιο ηχηρή φωνή.
Κλείνω τα μάτια, κρατώ στα χέρια το δέρμα που μου χάρισε
ένας Ανώτερος
ή ακόμα και μια έκρηξη φωτός.
Δυνατή. Εικόνα ομιλεί σαν αθώο παιδί.
Μερικές φορές απλά συμβαίνει.
Δε νιώθεις αυγή μήτε χαραυγή
το μόνο που ακούς μέσα σου είναι μουσική.
Έτυχε. Έτυχε να’ μαι κει καθώς όλα διαγράφονται κατ’ επιλογή.
Η ζωή μου περνά κι η έλξη του θανάτου με διαπερνά.
Τύχη. Τι υποτιμητική λέξη.
Απ’ τη μια έρωτας κι απ’ την άλλη τύχη.
Σε φέρνει και σε ρίχνει, ακριβέ παράδεισε και θεέ που κοροϊδεύεις τους φτωχούς,
ποιος ζήτησε ευτυχία;
Μόλις προσκάλεσες την ατυχία.
Αν, αν χωρέσει η στιγμή και η σημασία της
σε’ νος φλιτζανιού τη μοναχή άκρη,
αν, αν βρεις την αναλογία χειμώνος – καλοκαιριού
τότε είσαι ευτυχής μονάχα με το άγγιγμα του δειλινού.

άστεγος καιρός

Mπορείς να πιστέψεις πως μερικές φορές
βρέχει
μα κανείς δεν αντιλαμβάνεται τον ήχο;
Είμαστε εγκλωβισμένοι στην ηχομόνωση της ψυχής μας
που μόνοι, συνειδητά ή μη, ασφαλίσαμε.
Και τι απομένει;
το να προσπαθείς σε φέρνει στην τελική άκρη του πουθενά
δε γνωρίζεις γιατί έφτασες μέχρι εδώ
ούτε θυμάσαι πως
σκέφτεσαι πως να'ναι άραγε εκείνο το φως
που χάζευες σαν παιδί
και σου φώναζαν, φύγε απο'κει.
Το φως εκείνο θα το λησμονείς για όσο ζεις.
εκτός κι αν κάνεις μεταστροφή
στο τότε που μπορούσες να κοιτάς με τα μάτια σου στεγνά,
τότε που δάκρυζες μα δεν ζητούσες συγγνώμη
τότε,
τότε που όλα έμοιαζαν
βροχή.

Tuesday, October 12, 2010

Drain our senses

Searching is too much.
Deep is deep enough and much indeed.
I’m one of those who are condemned to live with these words stuck in mind.
I want fire with fire
but there’s no more pure red left.
She wants blue water poured on her hands
but they got paralyzed.
Whenever I bring those pictures in my head
they’ re crashing it as if they were crystal glass blows.
So keep me into the fire
so keep me, keep me warm
we’ ll never be awake again
as long as I’m listening to the sweet rain
just drain our senses tonight..
Searching is too much, searching is too much
but you’re fuckin not.

apparently, we don't even need you to be whole.

δεν είσαι εσύ απαραίτητα το θέμα. το θέμα δεν μπορείς να το βρεις.
είναι ηλεκτρονικά παγιδευμένο
και την περίοδο αυτή
είμαστε σαν τα παιδιά που κοιτάμε και αλλάζουμε σκιά.
έμβρυα.

Οκτωβρίου.

- Κι όταν απομονώνεις τις ηθικές στιγμές της εποχής σου
στο σώμα καθώς και στην ψυχή σου,
δεν είσαι παρά ένα αντικείμενο
που ψεγάδια πολλά έχουν εισχωρίσει μέσα του.
Είσαι μόνιμος όσο οι πληγές σου είναι διατεθημένες να σε αντέξουν.
Από' κεί και πέρα δεν ορίζεσαι ούτε αγαπιέσαι.
- Όταν όμως κουβαλάς στοιχεία της μοναδικότητας
της ισχυρής συνείδησης του εαυτού σου
του ουρανού που κόσμους δε χωρίζει
μα γεφυρώνει αναπνοές.
Ο Έρωτας θα είναι παντοτινά δικός σου.

Drama from the drama hating drama queen.

things never turn the way you dream/want.
"things" need motives and no more miracles.

keep your eyes wide open and mind the gap.
singing and muting equally.
walking or smoking can hurt you easily.
we're the ones. the no-ones.
we're alone. all alone. we die alone. you die alone. we're all alone again.
i'm not afraid of anything, i'm afraid of nothing in my lonely something.
i do need you to evaporate my skin tonight.
where are you?
i cannot see through what you created.

-


Πόσο μικρός μοιάζει ο κόσμος
όταν μπορεί να χωρέσει μέσα σε δυο λέξεις..
μέσα σε δυο κουτάκια σκέψεις
αδύνατον να το πιστέψεις εσύ ο Άνθρωπος.
Κι όμως τότε είναι
που συναντάς άπειρους δαίμονες και έλυτρα ζωής,
τότε που ακόμα κι αν η σάρκα σου έλιωνε
θα ένιωθες ευτυχής μόνο και μόνο με εκείνο το απόκοσμο άγγιγμα ψυχής.

Ευτυχία δε χωράει άλλο εδώ πια οπότε
Σπάσε για να χαρίσεις σε τούτα τα ξύλα λίγη φωτιά.

Saturday, October 9, 2010

Type zero negative [in love]

We're so fuckin misleading cause no-one told us how to act.
and we're obliged to rest or else die.
but i'm not obliged to have faith in no satisfaction
with you
with you i have nothing
but i wish i had something, something i could talk & feel it's becoming me.
growing and rising upon my mind. organs fit for nothing.
i want you to hear what's mine
make what's down ours.
pretty come pretty go, with a kiss or something slow.
it's been too long,
time makes its appearance.
it's been too long
since i last thought there can be no return.
just don't deny. when you deny i feel like i'm wrong.
-
let's let's let's
let's
smoke tonight.

Tuesday, October 5, 2010

Quicksand

Πρέπει να'ναι τρομακτικό
να μην εντοπίζεις ίχνος τρικυμίας μέσα στην ησυχία της γαλήνης σου.
Η -κάποια- μέρα που θα βάλεις μπρος να γίνεις εκείνος
που κρυφά ονειροποιείς δε θα φτάσει ποτέ.
Τα όνειρα είναι αποχρωματισμένα ψέματα
και λέξεις φλύαρες.
Οι στόχοι πραγματοποιούνται μέχρι που να καταλάβεις
ότι δεν ήταν αυτό που χρειαζόσουν τελικά.
Το τι θέλεις δεν είναι ταυτόσημο του τι χρειάζεσαι.
Η απόκληση μεγάλη.
Κι όμως,
έχεις βαρεθεί να μιλάς για όλα αυτά
όταν οι ήχοι ανακυκλώνονται
σε λάθος τόπους
σε λάθος εργοστάσια
ακόμα και σε λάθος χωματερές
γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα φτάσουν πραγματικά εκεί.

Friday, October 1, 2010

Shoot an apple off my head babe.

Cap ou pas cap?

Ξέρεις, καμιά φορά κοιτάς μα δεν κοιτάς
κρατάς μυστικά που μονάχα εσένα δεν εμπιστεύονται
φυλάς 'ατάκες' που τελικά απεχθάνεσαι σαν προφέρεις.
Νιώθεις τόσα πολλά μα που να χωρέσει ο χρόνος
να τον σταματήσεις και να μπεις εμπρός.
Να σχηματίσεις μια εικόνα
που να διαμορφώνεται ανάλογα με τα χρώματα σας.
Όνειρα και εκπλαγή συναισθήματα.
Η λατρεία του υπερεγώ δε σε οδηγεί ποτέ στην αγάπη
ως έννοια δυνατή
και απεριόριστη σαν αγγιχτεί.
Όταν αγαπάς τη φωτιά και το πως καίει,
να'σαι σίγουρος
θα γυρίσει να σε κάψει
όταν θα'σαι πλήρως αφοσιωμένος σ'αυτή.
-Πόσο μάλλον αν είσαι μέρος του όλου της.
[Μιλάμε πολύ,
αγαπάμε σπανιότατα και μισούμε συχνότατα.
Κατακτήσαμε το κενό του διαστήματος, αλλά όχι το εσωτερικό μας κενό,
καθαρίσαμε τον αέρα, αλλά βρωμίσαμε την ψυχή μας,
διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι την εμπάθεια και την προκατάληψή μας.
Αυτή είναι η εποχή των ψηλών ανθρώπων,
αλλά των μικρών χαρακτήρων,
του γρήγορου κέρδους, αλλά των ρηχών σχέσεων.
Είναι η εποχή που υπάρχουν πολλά στις βιτρίνες και λιγότερα αποθέματα,
η εποχή που η τεχνολογία μας φέρνει αυτό το γράμμα
και η εποχή που μπορείς να επιλέξεις είτε να το προωθήσεις και να δημιουργήσεις τη "διαφορά"... ή απλά να το διαγράψεις.
-μαθητής]

because they do

J.W. ANDERSON [LND]

You can find our dreams everywhere.
Take a look at yourself in a mirror who do you see looking back?
Is it the person you want to be?
Or is there someone else you were meant to be, the person you were meant to be but fell short of?
Is someone telling you you can’t or won’t? Because you can.
Believe that love is out there.
Believe that dreams come true every day. Because they do.
So take a look in that mirror and remind yourself to be happy because you deserve to be. Believe that.
And believe that dreams come true every day. Because they do.
[oth quotes]