Thursday, October 14, 2010

Αποσπασματικότητα χαρακτήρος.

Μερικές φορές απλά συμβαίνει.
Ζωγραφίζεται η εικόνα με χρώματα χίλια δυο
απερίγραπτα μα ορατά.
Μερικές φορές είναι ήχοι, λέξεις, κινήσεις
μερικές φορές αποτυπώνω τη σιωπή σα να ναι η πιο ηχηρή φωνή.
Κλείνω τα μάτια, κρατώ στα χέρια το δέρμα που μου χάρισε
ένας Ανώτερος
ή ακόμα και μια έκρηξη φωτός.
Δυνατή. Εικόνα ομιλεί σαν αθώο παιδί.
Μερικές φορές απλά συμβαίνει.
Δε νιώθεις αυγή μήτε χαραυγή
το μόνο που ακούς μέσα σου είναι μουσική.
Έτυχε. Έτυχε να’ μαι κει καθώς όλα διαγράφονται κατ’ επιλογή.
Η ζωή μου περνά κι η έλξη του θανάτου με διαπερνά.
Τύχη. Τι υποτιμητική λέξη.
Απ’ τη μια έρωτας κι απ’ την άλλη τύχη.
Σε φέρνει και σε ρίχνει, ακριβέ παράδεισε και θεέ που κοροϊδεύεις τους φτωχούς,
ποιος ζήτησε ευτυχία;
Μόλις προσκάλεσες την ατυχία.
Αν, αν χωρέσει η στιγμή και η σημασία της
σε’ νος φλιτζανιού τη μοναχή άκρη,
αν, αν βρεις την αναλογία χειμώνος – καλοκαιριού
τότε είσαι ευτυχής μονάχα με το άγγιγμα του δειλινού.

No comments: