Have you?

have you ever seen ladies dressed in pencil black?
walkin with fingers crossed
and eyes full of smiles
tonight's misleading car.
have you ever seen a walkin art?
have you ever met a true reason?

Είναι η αλήθεια
ποίηση
και συγχρόνως απομυθοποίηση,
είναι αυτό που πάντα διστάζει
αλλά συνέχεια σε φανερώνει.
Τα φώτα ήταν διακριτά γι'αυτούς που κοιτούνε.
δυστυχισμένοι εθελοντικά.

Κάτι μου'χεις πάρει.

Είναι ο ουρανός μικρός ή το παράθυρο;
Είσαι από πέτρα ή από άχυρο;
Κάτι μου `χεις πάρει μέσα απ`τη ψυχή,
κάτι μου `χεις πάρει.

Είναι του δρόμου οι φωνές ή του μυαλού μου;
Είναι δικιά μου η σκιά ή του διπλανού μου
Κάτι μου`χεις πάρει μέσα απ`τη ψυχή,
κάτι μου`χεις πάρει.

Ο κάκτος έχει πάνω στη κορφή τη ρίζα
γιατί γελάμε εμείς οι δυο μέσα απ`την κορνίζα;
Κάποτε θα ήμασταν μαζί,θα ήμασταν ζευγάρι.
Κάτι μου`χεις πάρει μέσα απ`τη ψυχή μου,
κάτι μου`χεις πάρει.
Είναι ο ήλιος έξω που`χει βγει ή το φεγγάρι;

Πονάει ακόμα,πονάει ακόμα πιο βαθειά
όταν δεν ξέρεις πώς ξέφυγε η πυρκαγιά
κι ούτε ρωτάει όταν χτυπάει
τα μάτια έχεις κλειστά.

Είναι ο ουρανός μικρός ή το παράθυρο;
Είσαι από πέτρα ή από άχυρο;
Κάτι μου`χεις πάρει μέσα απ`τη ψυχή,
κάτι μου`χεις πάρει.

Το γράμμα που δεν έστειλα ποτέ μες στο συρτάρι.

Λειβαδάς Κώστας.

Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα.

Λες πως βαρέθηκες αυτή την ίδια συννεφιά
λες πως χωλαίνεις σε σβησμένα μονοπάτια
γυρίζεις ξένη από εχθρό και συντροφιά
σε αυτό τον κόσμο που δεν βλέπεις πια στα μάτια

Μες στο δωμάτιο ταξίδια κάνεις αστρικά
και το ξημέρωμα σε βρίσκει πάλι μόνη
σε ένα ταξί που σε πηγαίνει στην δουλειά
να αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που σε θυμώνει

Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα.

Λειβαδάς Κώστας

και φωνάζει πως είναι δική μου
πως υπάρχει μες τη ζωή μου
πως νιώθει ό,τι με μοιράζει και με διαιρεί.

somewhere in 2010.

Ελλάδα, 2012.

Ειναι που η αληθεια τρομαζει μερικες φορες αν οχι τις περισσοτερες απο αυτες.
Σε κανει να νιωθεις κακο,
ανθρωπο χωρις πολιτευμα και ηθος.
Ειμαστε τετοιοι ομως;
και αν ειμαστε, κατα ποσο συμβαινει αυτο και ποιος ειναι ο κριτης μου;
μπορω να τον εξαγορασω και αυτον.
ή δεν μπορω γιατι ειναι κριτης;
μα θα θελει κι αυτος λιγο απο την δοξα, δε θα θελει;
ειναι οι καιροι στραβοι ή οι ανθρωποι ειναι αυτοι που ρυθμιζουν εποχες και ολοκληρες γενιες;
εμεις δεν ειμαστε αυτοι;
οι εκπροσωποι, αυτοι.
οι βρισιες
η τηλεοραση
η αναμονη στο λεωφορειο
η αργια και η απεργια
η δουλεια και η δουλια
η καθαριστρια
η γειτονια
η κυρια απεναντι που κουτσομπολευει
η νεα δημοκρατια
η σοσιαλ κοινωνια
η σπεσιαλ πιτσα με εκπτωση το βραδυ με παρεα ή μη
η γραφειαρα του κυριου υπουργου
η μαμα μου
η μαμα σου
η βολτα στον κεραμεικο
που φοβαμαι να την κανω
ή εσυ ή εγω;
αυτοι ειμαστε εμεις, οι προστατες του "εγω", οι φτεχτες και μη,
οι δημοκρατικοι, οι αντιρατσιστες.
Οι ανθρωποι που εχουν μαθει να μιλανε κι οχι να δημιουργουν με τα λογια τους.

Εμεις ειμαστε κι ας μην το φωναζουμε γιατι τα κομπλεξ μεταμφιεζονται παντα σε κατι στολες απιστευτες, ετσι δεν ειναι;

the question is:
But I came and I was nothing
Time will give us nothing
So why did you choose to lean on 
A man you knew was falling?

and the answer becomes clear everyday:
Do not be sad, do not be useless
be an artist or a piece of fine art.
Just bury me inside you.

filling poetries.

sometimes life itself makes poetry seem a bit stupid.
stupid art. where's money, why you need art?
stupid art,
in lighted areas of morning minds.
we're not the kids searching for romance,
we own it in our eyes.