άστεγος καιρός

Mπορείς να πιστέψεις πως μερικές φορές
βρέχει
μα κανείς δεν αντιλαμβάνεται τον ήχο;
Είμαστε εγκλωβισμένοι στην ηχομόνωση της ψυχής μας
που μόνοι, συνειδητά ή μη, ασφαλίσαμε.
Και τι απομένει;
το να προσπαθείς σε φέρνει στην τελική άκρη του πουθενά
δε γνωρίζεις γιατί έφτασες μέχρι εδώ
ούτε θυμάσαι πως
σκέφτεσαι πως να'ναι άραγε εκείνο το φως
που χάζευες σαν παιδί
και σου φώναζαν, φύγε απο'κει.
Το φως εκείνο θα το λησμονείς για όσο ζεις.
εκτός κι αν κάνεις μεταστροφή
στο τότε που μπορούσες να κοιτάς με τα μάτια σου στεγνά,
τότε που δάκρυζες μα δεν ζητούσες συγγνώμη
τότε,
τότε που όλα έμοιαζαν
βροχή.