Δε θα ηθελαν οι ανθρωποι να ζησουμε στον καιρο μας
να παρουμε ο,τι ειχαμε παλια δωσει κ ποτε δε γυρισε πισω αμοιβαια
Δε θα ηθελε κανεις ποτε
κ ολοι μιλουν με τα καλυτερα λογια που μπορουν να φανταστουν
μιλωντας για το σωμα χωρις να ξερουν γιατι εχει σταθει ορθιο κ σημερα.
Ειναι αμοιβαια τα κενα τους λογια
κ κανεις δε θα ηθελε να ειναι αλλιως.
Και τι ειναι λοιπον αυτο που μας εμεινε; Ηταν μια ενωση στοιχειων τα γεματα μας πρωινα, ητανε αντιδρασεις φωτος τα βραδια κ ξανα αντιστροφα ωσπου επρεπε να μαθουμε τι ηταν το εκπληκτικο σε εμας.
Και ο,τι ειχε ο χρονος σου βρει σε μενα, ηταν ο,τι πιο πολυ θα μπορουσε κανεις να δει
κ αυτο φροντιζω συνεχως
να βλεπω ο,τι ο χρονος σου ειδε σε εμενα.