Υπάρχει αυτή η τάση μας να φορτώνουμε τη δυστυχία στην ανεπάρκεια του κόσμου.
η συνήθεια της κακοαναθρεμένης ελπίδας.
Και θα είναι για πάντα εδώ ό,τι στοιχίζει
τα ονόματα ποτέ δεν άλλαξαν το φως τους
μόνο που εμείς λίγο-λίγο
μειώνουμε την τάση τους να εμφανίζονται ξανά εκεί.
Μοιραστήκαμε σε καπνούς
με χαμόγελα χωρίς νόημα
και το πρωί θα σε βρει πάλι στο ίδιο αγαπημένο μου χρώμα, την ίδια ώρα, στην ίδια είσοδο, στην ίδια μουσική.
No comments:
Post a Comment