Sunday, September 23, 2012


Πόσο άπιστη είναι η έννοια της πίστης την οποία επιμένουμε να κουβαλάμε με σημαντικά ποσοστά πάνω μας;
συνέχεια
η ίδια η λέξη και τα γράμματα της όλα μαζί
σχηματίζουν μια αδυναμία τόσο αδικαιολόγητα υπερομαντική.
και σε τέτοιους καιρούς τι παραπάνω να ψάχνει κάνεις από πίστη; θα πουν.
μα οι καιροί ήταν πάντα ίδιοι
το ίδιο και οι άνθρωποι τους.
και πόσο άραγε η πίστη και τα γράμματα της μαζί θα ήθελαν να μοιάσουν στη λογική;
στη λογική και στα επιχειρήματα της.
μα πόσο η φύση πλησιάζει και κλείνει πάντα σε αντοιστιχίες αδυναμιών
πόσο συχνά το σώμα δε θέλει τίποτε άλλο παρά λογική μεταχείρηση
και το μόνο που μπορούν τα έξω-έξω φώτα να του δώσουν είναι λίγη από τη σημερινή τους πίστη.
και οι καιροί αρχίζουν και μετρούν ξανά και ξανά
και μιλούν για ανθρώπους εποχής τάδε
επονομαζόμενοι άνθρωποι χωρίς κατά βάθος κανένα όνομα.

No comments: