Συναισθηματικός υλισμός

Ο συναισθηματικός υλισμός δεν έχει εποχές.

Οι άνθρωποι ήταν πάντα υλιστές ακόμα και στα συναισθήματα τους.

Είναι μια διαχρονική κατάσταση.

Δεν μπορούν να αντιληφθούντην αγάπη, ερωτική ή φιλική, ως μια ιδέα.

Και φαίνεται αυτό.

Στηρίζουν τα συναισθήματα τους σε πράξεις.

Οι πράξεις αυτές αποτελούνται απο έναν συνδιασμό κινήσεων και αντικειμένων.

Μπορείς να υλοποιήσεις τα συναισθήματα σου για να εκφραστείς αλλα δεν μπορείς, με βάση πράξεις και αντικείμενα, να κρίνεις τα συναισθήματα.

Να λές σε κάποιον οτι τον αγαπάς γιατί κάνει κάτι καλά ή γιατί είναι ιδανικός μόνο αν πληρεί τις προυποθέσεις μιας λίστας επιθυμιών της κοινωνίας.

Τα συναισθήματα των ανθρώπων δεν ειναι υπηρεσίες.

Είναι η γλώσσα τηςψυχής.

Κανένας δεν θα το καταλάβει αυτό ποτέ.

Και όσοι το καταλαβαίνουν, δεν μπαίνουν στην διαδικασία να το εξηγήσουν στους άλλους.

Οι άνθρωποι που ειναι συναισθηματικά υλιστές ειναι ρηχοί.

Ο ρηχός άνθρωπος δεν ειναι δυστυχισμένος.

Είναι μίζερος και ζεί σε μια υποθετικά ιδανική ουτοπία.

Καλύτερα να είναι δυστυχισμένος παρά ρηχός.

Γιατί αν είσαι δυστυχισμένος, ξέρεις πως είναι οι στιγμές ευτυχίας.

Νίτσε, “Στενές ψυχές”

“Δεν αντέχω τις στενές ψυχες. Μέσα τους δεν υπάρχει τίποτα καλό και τίποτα κακό.”

[της αγάπης.]