μισώ τη λέξη "μακάρι"
ζωγραφίζει όποιο ματαιόδοξο σκοτάδι μπορώ να δω.
γιατί αποτελεί φόβο και ανασφάλεια να μιλάς για "μακάρι"
σε ένα σήμερα που στο επιβάλλει
κι αν δράσεις, θα τρέξεις με τον τρόπο που σου 'χουν μάθει να κυνηγάς.
οι κανόνες είναι κανόνες, γραμμένα βιβλία λέξεων
ποιός είπε όμως ότι επιβάλλονται οι κανόνες; κάποιος τους αποδέχτηκε αρχικά.
απλώς είναι βολικό να κατηγορείς τους κανόνες και τα σύνολα
γιατί όταν δεν είσαι ένας από τους χίλιους δυο
η γενίκευση δε σε πολυνοιάζει.
και τελικά ποιός πονάει για σένα;
είσαι ένας και επιδιώκεις να παραμένεις ένας.
διασπάσαι χωρίς να δέχεσαι την ένωση.
διασπάσαι μέσα σε μια φύση που σου 'δωσε εξ' αρχής δομή.
και δε δέχεσαι τίποτα γιατί όλα είναι αναίτια σε ένα περιβάλλον τέτοιο.
και η δικαιολογία της ανασφάλειας πως αγάπη δεν υπάρχει
είναι και αυτή ξεπερασμένη.
είναι σα να κατηγορείς το μπλε που ενώνει τον ουρανό με χρώμα, τη θάλασσα με την ξηρά.
είναι σα να ξεχνάς πως είσαι από 'δω τριγύρω φερμένος.
διάσπαση και ξανά διάσπαση.
- και θα ήθελα να ήσουν εκεί,
εσύ
να με ακούς καθώς η νύχτα θα πληθαίνει,
ποτέ δε σταματά να φυσά
η δύναμη της με γεμίζει
ένωση και διάσπαση.
τραγουδά τον κάθε της ρυθμό ακούραστα σα να μην χωράει άλλος ήχος από ρολόγια
σύντομα διαρκεί
σύντονα ηχεί
σύντομα κι εγώ αγαπώ.
No comments:
Post a Comment